H Κατάρα του Καλλιτέχνη

Πάει ο Άγαλμας.
Ήτανε κόκκινος, άφυλος και με φτερά και τονε λέγανε και Φύλαξ. Άρα διαβολικός. Πάρτον κάτω.
Τι θα γινόταν όμως, αν ο γλύπτης είχε κάνει άλλες επιλογές?
Αν, ας πούμε, ήτανε πράσινος, με ουρά και τονε λέγανε Βαγγέλη? Τότε στάνταρ θα ήτανε βάζελος, οπότε μέσα στο Φάληρο, πάνω από 20 λεπτά δύσκολα θα επιβίωνε.
Αν ήταν ρόζ, άφυλος και τον ελέγανε Ρούλη? Α, μα τότε θα ήτανε ΛΟΑΤΚΙ, και τι δουλειά έχει η πουστάρα στο λιμανάκι μας?
Αν ήταν μαύρος, με πουλί και τον λέγανε Αχμέτ? Οι μισοί θα τον κατηγορούσαν για τριβόλι κι άλλοι μισοί για σκυλάραπα.
Αν ήταν ένα απαλό γκρί ελεφάν, με βυζιά και είχε πάρει αγκαλιά την κολώνα? Θα σκανδάλιζε τους περιπατητάς, που θα βλέπαν την ανωμαλάρα να κάνει pole dancing στον πεζόδρομο.
Ας μην κρυβόμαστε. Ο Άγαλμας δεν είχε εξαρχής καμία τύχη.
Φταίει όμως κι αυτός ο γλύπτης. Σκάλισε ρε άθρωπε κάτι απλό, ένα κοτσίφι, ένα κρι-κρι, ένα μπίθηκα. Φτιάξε τον καπετάνιο με το τσιμπούκι, που τον είχαμε όλοι στο πατρικό μας, τον ναυτικό της καρδιάς μας, του σκρίνιου μας.
Κι ύστερα, είναι και τα φτερά. Εμείς ότι πετάει, ή ότι μπορεί να πετάξει, δε το γουστάρουμε, αδερφέ. Φτιάξε κάτι στατικό, που να κάθεται, να κοιμάται, άντε, να σέρνεται. Αυτά τα φτερά τι τα θες? Για να μας διχάσεις? Ξέρεις ποιό είναι το μότο της χώρας κύριε Κώστα μας?
“Όλοι μαζί καταφέρνουμε θαύματα, αλλά χωρισμένοι στα δυό έχει περισσότερη πλάκα”.
Γεωργίου σπίκινγκ.
Τώρα, το ερώτημα είναι, μη τυχόν ο Θεός έχει περισσότερο χιούμορ από εμάς. Γιατί αν τυχόν έχει, προβλέπω να στέλνει μια περιποιημένη θεομηνία τις προσεχείς βδομάδες στα νότια προάστια. Και τότε, το ερώτημα θα είναι ένα:
Η θεομηνία αποτελεί την κατάρα του Θεού που ανεβάσανε το άγαλμα, ή την κατάρα του Εξωαποδώ που το κατεβάσανε?
Όποια κι αν είναι η απάντηση, ο φταίχτης θα είναι ο ίδιος.
Αν δεν είχε κοτσάρει ο καλλιτέχνης αυτό το τερατούργημα, τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε συμβεί.
Σε αυτή τη χώρα, αγάπες μου, δεν έχει θέση το γκρίζο.
Αυτή τελικά είναι η κατάρα του καλλιτέχνη.
Και πιθανώς, κι η δική μας.