Τελικός Προορισμός: Σκρίνιο

“Αν δε μυρίζει εβαπορέ και ναφθαλίνη κι αν δεν έχει ληγμένες νουγκατίνες στη φοντανιέρα, τότε σίγουρα δεν είναι θεία σου, μαλάκα μου”
Δράκων

Κάθε θεία που σέβεται τον εαυτό της, έχει πάνω στο σκρίνιο της μια ξεθωριασμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία σε ασημένια κορνίζα.
Η φωτό ειναι τραβηγμένη μπροστά στο σκρίνιο, στο πατρικό στην Πρωσοτσανη, με τους άνδρες καθιστούς, τις γυναίκες όρθιες και τα σεμέν ξαπλωμένα.
Τα πόδια όλων κομμένα, για να χωρέσει η μεγαλοπρέπεια του επίπλου.

Το παράθυρο ανοιχτό, για να τρυπώνει το φως από το πλυσταριό και να τονίζει τα πρόσωπα.
Μετά τη φωτό, οι τέσσερις τους θα φάνε, θα κοιμηθούν, θα δουλέψουν, θα ξαναφάνε, θα ξανακοιμηθούν, θα ξαναδουλέψουν, θα γεράσουν, θα πεθάνουν και θα καταλήξουν στο σκρίνιο μιας καριόλας κορακοζώιτης θείας, δίπλα στα ληγμένα σοκολατάκια.
Στη φωτογραφία είναι όλοι ήσυχοι, ήρεμοι, αλλοτινοί.
Δε γελάει κανείς, τα χείλη κρέμονται ελαφρά προς τα κάτω, σαν μίνι εγκεφαλικό.
Εμείς ευτυχώς, γεννηθήκαμε αργότερα.

* Μουσική Υπόκρουση : Nick Cave – Fifteen Feet of Pure White Snow