μα με τη γοργόνα;

(disclaimer: ίσως η πιο υποκειμενική ματιά σε δίσκο που έχει γραφτεί έβερ)

Είχε περάσει ήδη μια ώρα από τη στιγμή που πάρκαρε το αμάξι έξω από το diner αυτό, flying boots το έλεγαν κι ήταν κοντά στο σπίτι του, κοντά τρόπος του λέγειν, όταν ζούσε στην πόλη όλα ήταν δίπλα, και το καφέ εκείνο το γωνιακό πού’χε καφέ της προκοπής και ζεστά πρέτσελς κάθε μέρα και θέα στην ρεντ θρεντ άβενιου και τη σερβιτόρα με το ζεστό βλέμμα, τα μεγάλα βυζιά και το ακόμα μεγαλύτερο χαμόγελο, που τον άφηνε να καπνίζει στη ζούλα και τον γλυκοκοίταζε αλλά αυτός έκανε την πάπια, είχε βλέπεις μάτια μόνο για το κοντοπούτανο πού΄χε γνωρίσει στο κάμπους και τού’χε πάρει τα μυαλά και τη σπίτωσε στο τσίλικο το διαμερισματάκι του, αλλά όλα εδώ πληρώνονται μάγκα μου, που περίμενες άσπρη μέρα από κοντή κι αδύνατη, από τη μέρα που αυτή μάζεψε τα μπογαλάκια της και κοπάνησε την πόρτα γιατί απλώς τον βαρέθηκε και βρήκε έναν πιο ματσωμένο απ’αυτόν που της αγόραζε τα βικτόριας σίκρετ και την κόκα της και της άφηνε κι ένα εκατοδόλαρο τη μέρα, αφού αυτή έφυγε λοιπόν κι αυτός λίγο μετά ήρθε εδώ δα, νά’ναι και κοντά στη μάνα του, έπρεπε να οδηγεί μισή ώρα για να παρατήσει πίσω του τις τρομακτικές σειρές των πανομοιότυπων σπιτιών με τα φροντ- και τα μπάκγιαρτνς, αλλά το έκανε κάθε μέρα, σάμπως κι είχε κάτι καλύτερο να κάνει; περίμενε και περίμενε μπας και βρει μια δουλειά και στο μεταξύ την έβγαζε τσίμα τσίμα κάνοντας δισκοκριτικές σε κάτι μουσικά περιοδικά που μόνο μια χούφτα γέροι ροκάδες με χάρλει και βρώμικα μούσια διάβαζαν πια και πίνοντας λεμονάδα το απόγευμα με τη μάνα του, πριν πλακώσουν οι φίλες της κι αρχίσουν τα αλκοόλια, τότε σηκωνόταν σιγά σιγά μην τον πάρουν χαμπάρι και την κοπάναγε-

από τα ηχεία ακουγόταν ο τελευταίος δίσκος του neil young, πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε, είναι βλέπεις το soundtrack της ταινίας που γύρισε ο γέρος με τη γκόμενά του, αυτή την ξανθιά που έπαιζε τη γοργόνα πριν χρόνια, πώς τη λεν ρε πούστη μου αναρωτήθηκε, δε γαμιέται, δε θυμάμαι, μα καλά, με τη γοργόνα ο μαλάκας ο γέρος; καμιά πιο έξυπνη δεν μπορούσε να βρει ολόκληρος άντρας, αυτή φαίνεται ντιπ για ντιπ βούρλο, θα μου πεις δεν κοιτάς τα μούτρα σου που βρήκες την έξυπνη και σε πήδηξε ασάλιωτο και θα μου πεις πως δεν είναι όλοι σαν τον bruce που βρήκε το ταίρι του την ώρα που έπρεπε κι ήταν και κούκλα κι έξυπνη κι αγαπιούνται απ’την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα και κάνει μπαμ η αγάπη όπου κι αν τους πετυχαίνει ο φακός, και στα δικά σου μαλάκα, που κάθεσαι έτσι έρμος δίπλα στο παράθυρο και περιμένεις τη σερβιτόρα να σου φέρει νερουλιασμένο καφέ και κοιτάς τη θέα, και σιγά τη θέα εδώ που τα λέμε, κι ακούς τα γαμησιάτικα του γεροneil, που νταξ, είσαι και στραβωμένος σήμερα και θα μπορούσες να τον θάψεις το δίσκο αν σου ζητήσουν να γράψεις γι’αυτόν, που εσύ θα γράψεις δηλαδή κι ας μη σου ζητήσουν, ναι ρε, είναι επανάληψη, και άει παράτα μας καβλογέροντα που θες και να το παίξεις τζόβενο και αποφάσισες στα γεράματα να παίξεις σε γουέστερν που μέχρι ν’ανέβεις στ’άλογο αυτό θα’χει ψοφήσει από τη δίψα, αλλά το ξέρεις, όσο στραβωμένος κι αν είσαι με το κοντοπούτανο και τη μάνα σου και το γαμωχωριό και την πουτάνα τη ζωή, δε θα τον θάψεις, γιατί neil είναι αυτός και μ’αυτόν μεγάλωσες, αυτόν έβαζες να παίζει στις πρώτες σου βόλτες με κορίτσια, μ’αυτόν για υπόκρουση έκανες τα ωραιότερα γαμήσια της ζωής σου, γιατί αυτός έχει γράψει γαμάτη, υπεργαμάτη μουσική κι εδώ που τα λέμε, μπορεί το soundtrack του paradox να’χει τραγούδια που δεν είναι και τόσο νέα και μπορεί ποτέ να μην μπει στο τοπ τεν των δίσκων του young, αλλά και το show me και το peace trail και το cowgirl jam και το digging in the dirt γαμώ τα τραγουδάκια είναι, ε ναι, άσε τον καφέ τώρα και πάρε μια μπύρα και πες της να το ξαναβάλει απ’την αρχή-