AλοιΦή Για ΓέΡους

“Expecta bos olim herba*”

Στις οικογενειακές μαζώξεις των 70s, υπό τους ήχους του Πόλυ Κερμανίδη, ένας μουσάτος ανιψιός έφερνε μια Polaroid και έβγαζε τη μια φωτογραφία μετά την άλλη. Κάποια στιγμή, ο μουσάτος πλησίαζε τον παππού και τον ρώταγε “θα μας τραβήξεις μπάρμπα μια φωτογραφία;” Ο παππούς έπιανε την πολαρόιντ με τα ακροδάχτυλα, σα να κρατούσε κάτι ανάμεσα σε ανάποδο σταυρό και iPhone Χ, μουρμούριζε μια βλαστημια και ένα “τι πατάω;”, του την πέφτανε τα tech freaks της εποχής, “το μαύρο κουμπάκι, παππού”, κάποιος φώναζε “κοίτα μέσα απ το τζαμάκι”, ένας άλλος “άστονα ρε μαλάκα, ξέρει”, ο παππούς δεν ήξερε, να φαρμακώσει ήρθε και να πιεί κρυφά και δυο ρακιές – 4 ήπιε – καθόντουσαν όλοι στο καναπέ “μας βλέπεις παππού;” – “σας βλέπω, τι πατάω γαμώ τον αντίχριστό μου;”, – “Μενέλαε, δε ντρέπεσαι, υπάρχουν και παιδιά”, “πάτα το παππού, πάτα το”, το πάτησε ο παππούς, “μπράβο !!!”, περιμέναν όλοι από πάνω να εμφανιστεί, την άρπαζε τη φωτό ο μουσάτος με ύφος περισπούδαστο, “σιγά, θα κάνετε δάχτυλιες”, την κούναγε στον αέρα, περίμεναν όλοι τη φωτό σα γριές σε μαιευτήριο

“Τι έγινε, καλή;”

Νεκρική σιγή

“Μαλακία. Ο παππούς έβγαλε την άκρη του καναπέ, την τελεφούνκεν και ένα χέρι γούνινο χοντρό, μάλλον της θείας της Ευτέρπης που κλέβει τα σαραγλάκια.”

Η φωτογραφία δεν πεταχτηκε. Έμεινε σε ένα κουτί παπουτσιών και σημερα θυμίζει και τον παππού και την παρέα και την μάζωξη, κι ας μην απεικονίζει τίποτα, εκτός από το αρκουδοχερο της θείας, καλή της ώρα.

Τέλος πάντων, αυτήν μπορούσα, αυτήν έβγαλα και μην ακούσω καζούρα, σας έφαγα.

* Περιμένοντας το γρασίδι, ψοφάει η κατσίκα.

** Μουσική Υπόκρουσις: Θέμις Αδαμαντίδης – Η νύχτα μυρίζει γιασεμί