Έστιν Ουν Μαμούν (Μέρος Δ’)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΚΑΤΟΝ – Η Συνάντησις (Μυρίζει Σεξ και Γιουβαρλάκια)

“If you cannot get rid of the family skeleton, you may as well make it dance.”

George Bernard Shaw

-Βανούλα, τελειώνεις;

Πράγματι, η Βανούλα τελείωνε, με έναν συγκλονιστικό συμπαντικό οργασμό, στην κορύφωση του οποίου, αν δε δάγκωνε το βιβλίο της Κυτταρικής Βιολογίας, θα είχαν σηκωθεί τα γερόντια όρθια στον Λέντζο και θα φωνάζανε πανικόβλητοι τα εκατά.

– Δυό λεπτά, μαμά, να τελειώσουμε με τον Μαμούν μια δύσκολη άσκηση και ερχόμαστε, φώναξε η Βάνα, με φωνή τόσο αφύσικα ήρεμη, που αν την άκουγε η Μιμή Ντενίση θα την έπαιρνε σούμπητη για συμπρωταγωνίστρια στο Ακροπόλ.

Η Βανούλα όμως, που ήτανε κιουρία με το Q κεφαλαίο, δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει τον αγαπημένο της γιατρό ανικανοποίητο, που να ερχότανε, όχι ο Μωυσής ο Μπενρουμπής με τη φαμίλια του, αλλά και ο ίδιος ο Μοσέ Νταγιάν με το τρίτο σώμα στρατού και να κοπάναγε με τα μπαζούκας την πόρτα.

– Τώρα η Βανούλα έχει δυό λεπτά στη διάθεσή της και σε αυτά τα δύο λεπτά, ξέρεις τι θα κάνει Δε θα ασχοληθεί με τον Μαμούν…όχι… θα ασχοληθεί με τον μαμουνάκο, που τον βλέπω έτσι ξεσηκωμένο και σκίζεται η καρδούλα μου.

Τώρα βέβαια, το να αποκαλείς μαμουνάκο το θεριό, είναι σαν να έχεις πάρει ροτβάιλερ και να το φωνάζεις μπούμπη, αλλά έτσι είναι ο έρωτας, άλλοτε σε κάνει να βλέπεις το μικρό μεγάλο, κι άλλοτε το μεγάλο μικρό, ερωτική αδεία, μη σας τα λέω, τα ξέρετε.

Η Βάνα εντωμεταξύ, γλίστρησε σαν πιγκουίνος από το τραπέζι στο πάτωμα, εγκαταστάθηκε γονατιστή ανάμεσα στα πόδια του παραδομένου Μαμούν, αυτός κάτι πήγε να πει και το κατάπιε αμάσητο, τα δάχτυλα της Βανούλας περιδιάβαιναν σαν φίδια τα μπουτάκια του Μαμούν, τα μάτια της να βγάζουν φλόγες και να τον κοιτάνε από χαμηλά, ο μαμουνάκος να προσμένει με λαχτάρα τα ζουμερά χειλάκια, υπολογίζοντας τα δευτερόλεπτα που υπολείπονταν μέχρι το φιλί της ζωής, αλλά λογαριάζοντας δυστυχώς χωρίς τον ξενοδόχο, που αυτή τη φορά είχε αποφασίσει να πάρει δραστικά μέτρα.

-Βανούλα άνοιξε τώρα αμέσως, τι έχεις κάνει; έχεις βάλει κλειδί πίσω από την πόρτα; φώναξε η κυρά Τασία γυρίζοντας γρούτσου-γρούτσου το δεύτερο κλειδί από την έξω μεριά.

Αν η Βανούλα Ασωνίτη μπορεί να χρειαζόταν δεκαέξι ώρες για να μάθει την πρώτη παράγραφο της Εισαγωγής στις Ορμόνες, 20 δευτερόλεπτα της ήταν υπεραρκετά για να πεταχθεί όρθια, να συγυρίσει το δωμάτιο, να ντυθεί, να στρώσει μαλλί, να ντύσει τον Μαμούν, να στουμπήξει τον μαμουνάκο στο παντελόνι, να βάψει νύχι, να ανοίξει πάνω στο τραπέζι 3 βιβλία και 6 τετράδια και να ξεκλειδώσει έξαλλη την πόρτα, ουρλιάζοντας:

-Αμάν ρε μαμά, ούτε να διαβάσουμε δεν μπορούμε. Ορίστε, τι θες;

Η κουρούπα της κυρά Τασίας ξεπρόβαλε στην πόρτα, κοιτώντας εξεταστικά στο δωμάτιο, ο Μαμούν είχε το έκπληκτο ύφος του Κακοφωνίξ όταν τον έχουν δέσει και φιμώσει στη βελανιδιά, η Βανούλα να κλείνει επιδεικτικά ένα-ένα τα βιβλία, «άστο Μαμούν, δεν έχει νόημα, οι γονείς μου δε θέλουν να το περάσω το μάθημα» – να την πνίγει την κοπέλα το δίκιο – η κυρά Τασία να ψελίζει «όχι, παιδάκι μου, συγγνώμη, απλώς ήρθανε οι μπενρουμπήδες», οι μπενρουμπήδες στρογγυλοκαθισμένοι στο σαλόνι, η Ερασμία να τους σερβίρει καναπεδάκια κι ο Βαγγέλης δίπλα όρθιος, περήφανος, καμαρωτός, σα μαμουνάκος εν ώρα ιδιαίτερου μαθήματος.

-Καλέ, μη μου πεις ότι αυτή είναι η Βάνα… Θα τρελαθώ, καλέ, πώς μεγάλωσες εσύ, πώς ψήλωσες, πωπω, κοτζάμ γυναίκα έγινες, αχ, για να δω, καλέ τούτη εδώ έχει τα μάτια της Τασίας, το πηγούνι όμως είναι του Βαγγέλη, α, καλά δε το συζητώ…

Μωυσής και Σάρα Μπενρουμπή είχανε σηκωθεί από τις πολυθρόνες και περιεργάζονταν τη Βάνα Ασωνίτη, με τον θαυμασμό και την περιέργεια οκτάχρονου που βλέπει για πρώτη φορά δεινόσαυρο στο National History Museum του Λονδίνου.

Τον ίδιο ακριβώς θαυμασμό και περιέργεια εκπέμπαν όμως και τα μάτια της Γαβριέλας Μπενρουμπή, βλέποντας – δίπλα στη Βάνα – το αρμονικό πρόσωπο του Μαμούν, το καλογυμνασμένο σώμα του, αλλά και εκείνο το φούσκωμα στο παντελόνι, που δεν έλεγε να καταλαγιάσει.

– Κι από εδώ είναι ο κύριος Μαμούν, γιατρός και φίλος, που τη βοηθάει τη Βάνα στα μαθήματα, ξέρετε, γράφει το παιδί την Τρίτη, τέσσερα μαθήματα σε μια βδομάδα, να σκάσει είναι το κακόμοιρο, έκανε έξυπνα τις συστάσεις η Τασία.

– Από εδώ ο κύριος και η κυρία Μπενρουμπή, με τον Μωυσή είμαστε συνεργάτες 30 χρόνια, διευκρίνισε ο Βαγγέλης, από εδώ η κόρη του η Γαβριέλα Μπενρουμπή κι από εδώ ο αρραβωνιαστικός της, ο κύριος..θυμίστε μου..

– Κουταλίδης. Ευάγγελος Κουταλίδης.

[Συνεχίζεται..]

* Η ζωγραφιά: Δείπνο στους Ασωνίτες. Εμφανίζονται: 1. Μωυσής (Μάκης) Μπενρουμπή. 2 Σάρα (Σαρίτα) Μπενρουμπή. 3.Βαγγέλης Ασωνίτης. 4. Αναστασία (Τασία) Ασωνίτη. 5. Μαμούν (μαμουνάκος, γιατρός). 6. Βάνα (Βανάρα, Βανούλι, Βανάκι) Ασωνίτη. 7. Ευάγγελος Κουταλίδης. 8. Γαβριέλα (Γκέλι) Μπενρουμπή. Σε ρόλο έκπληξη, ο μικρός Ισίδωρος (Άκης) Ασωνίτης. Όλοι με τις μπογιές, την τρέλα και την αγάπη του Βασίλη Γιοκουσκουμτζόγλου.

** Μουσική Υπόκρουσις: Mama don’t allow – Jive Aces Skiffle Combe (JJ Cale remix)