Αλάνι

Αλάνι

Ανατολής φεγγάρια κόκκινα μισάνοιχτα

Που επιστρέφουνε στης πόλης τα μεσάνυχτα

Σε ηδονές παραδομένος συνεχόμενες

Ένας αγάς πάνω σε σκάλες κυλιόμενες

Και της γιορτής του τραγουδιού οι Βεδουίνοι

Να κελαηδούν για μια σταγόνα βαλβολίνη

Σε δυο ντιβάνια τα σταφύλια και οι γκόμενες

Χρυσά ποτήρια με κρασί και αδρεναλίνη

Εγώ γυμνός σε ασημί αντανακλάσεις

Από χασίς και γιασεμί αναθυμιάσεις

Αγιο μύρο που τρυπώνει στα ρουθούνια

Σαν κοριτσάκι που λικνίζεται στην κούνια

– Στην ευτυχία πάντα θες να αντιδράσεις –

Μεσ’ το κεφάλι σου χαρτιά και κοκαΐνη

– Ένας Θεός με μειωμένες αντιστάσεις –

που δε γουστάρω να σου πω τι μου προτείνει

Κοιμάται ήσυχος σε ξένα ακρογιάλια

Για να μπορέσει να αλλάξει παραστάσεις

Είχε μπαρκάρει δέκα χρόνια σε ποστάλια

Που χαν αμπάρια που μυρίζαν παραφίνη

Θα υπογράψει συμφωνίες με μολύβι

Στο φτωχικό του από άχυρο καλύβι

Που το βαράει ένας ήλιος σαββατιάτικος

Κι αυτός υπέροχα μονάχος στη σελήνη

 O δρόμος πάντοτε μπροστά καλοκαιριάτικος

Κι αν έχει φτάσει στα μισά του ο Αλωνάρης,

– Αυτός ο μήνας ο τρελός, ο αλανιάρης –

Και στα μισά της κι η ζωή που σου αφήνει

Μάγκα προχώρα, κι ότι ήθελε ας γίνει

Ξυπόλυτος, αληταράς και πενηντάρης

 

* Μουσική Υπόκρουσις: Το αγαπημένο μου τραγούδι. Evenings Over Rooftops – Edgar Broughton Band