Καλοκαίρι

“Η παράσταση δεν τελειώνει, αν δεν τραγουδήσει η χοντρή”

Είναι ακόμα καλοκαίρι, τεμπελιάζουμε κάτω από τις μουριές, φυσάει ένας μαιστρος αλανιάρης, κουνιούνται τα φύλλα, βρίσκει ο ήλιος ευκαιρία, τρυπώνει γλυκά, και μας χαϊδεύει στοργικά την κουρούπα.

Λίγο πιο κει, μπορεί να ακούγεται η φωνή του σερβιτόρου – αν δε θέλετε πατάτες, το σερβίρουμε και με ρύζι – ένα παιδάκι μπορεί να εκλιπαρεί για παγωτό – να φας πρώτα την πριτζόλα σου, μαλακισμένο – στο βάθος μπορεί να ακούγεται το μαχαίρι της χοντρής που του κόβει με μανία τη χοιρινή σε τέλειους κύβους.

Ένας πάτερ-φαμίλιας παραδίδει μαθήματα οικιακής οικονομίας, ίσως να γκρινιάζει και λίγο – 7 ευρώ ο πουστης τη χωριάτικη, δεν ντρέπονται; – η γυναίκα του ίσως να τον καθησυχάσει – ναι, αλλά έχει και κάπαρη – αυτός απτόητος – κάπαρη έχει, δεν έχει φούντα – στο τέλος θα την πληρώσει ο σερβιτόρος – σιγά μη του αφήσουμε κ περμπουάρ του μαλάκα.

Στο βάθος, μέσα στο λιοπύρι του μεσημεριού, ακούγεται το μουγκρητό μιας μηχανής, μπορεί ο Udo να βιάζεται να παραδώσει τη γουρούνα, για να προλάβουν με την Inge στις 5 το τσάρτερ για Μόναχο – 19 βαθμοί, πυκνή νέφωση, με όμβρους – γιατί Δευτέρεν δουλεύει πάλι ο Udo στο εργοστάσιο, γκαμώ την καταδίκεν του.

Σε λίγο ίσως να ζητήσουμε λογαριασμό, μπορεί να μας κεράσει ο Βαγγέλης μια μαστίχα για το δρόμο, κάποιος μαλακας μπορεί να σηκώσει το ποτήρι – άντε και καλό χειμώνα να έχουμε, για να μας διαλύσει το όνειρο.

Στα αρχιδια μας.

Δεν μας αγγίζει τίποτα.

Το μόνο που έχει σημασία, είναι ότι είναι ακόμα καλοκαίρι, εμεις τεμπελιάζουμε κάτω από τις μουριές, φυσάει ένας μαιστρος αλανιάρης, κουνιούνται τα φύλλα, βρίσκει ο ήλιος ευκαιρία, τρυπώνει γλυκά, και μας χαϊδεύει στοργικά την κουρούπα.

* Μουσική Υπόκρουσις: Νιόνιος – Καλοκαίρι