Η Τζίνα και ο Φ.Π.Α.

“Μια μέρα καθόμουν και σκεφτόμουν σχεδόν απελπισμένος. Ένα χέρι ακούμπησε στον ώμο μου και μια φωνή μου είπε με βεβαιότητα: “Ευθύμησε, γιατί τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα”. Ευθύμησα λοιπόν, και τα πράγματα στ’ αλήθεια έγιναν χειρότερα.”
James Hagerty

Κουβεντιάζαμε που λες εχθές το βράδυ με τον σύντροφο Αντρέα για την λαίλαπα φόρων της τελευταίας 10ετίας, κι αναρωτιόμαστε πότε θα τελειώσει όλο αυτό. Και κάπως έτσι, θυμηθήκαμε εκείνες τις αξέχαστες αμερικάνικες ερωτικές υπερπαραγωγές της δεκαετίας του ’90.

Κυρίως εκείνες με πρωταγωνίστρια την μούσα του Δασκάλου, την Τζίνα Τζέιμσον.

Άρχιζε που λες η ταινία με τρία νεαρά αδέρφια να επισκέπτονται την Τζίνα, με τον μικρό αδερφό ράκος που χάσανε το σκυλάκι τους. Τι να κάνει κι η δόλια η Τζίνα, άνθρωπος είναι, δεν είναι πέτρα κι έτσι το πρώτο μισάωρο περνά με την Τζίνα να παρηγορεί και να ικανοποιεί αγόγγυστα τις ορέξεις της δυστυχούς οικογένειας.

Τα αδέρφια αποχωρούν ευγενικά, κι εκεί που λες, τώρα θα κάνει η κακομοίρα ένα μπανάκι και θα πλαγιάσει, να αναπαυθεί το κοκαλάκι της, τσουπ, χτυπάει το κουδούνι.
Τι να δει, ο μαύρος της διπλανής πόρτας, που τον γονάτισε η μέση του κι εκλιπαρεί για ένα μασάζ. Λες, τέλος πάντων, μην είμεθα και ρατσισταί, ακολουθεί ένα δεκάλεπτο ιντεράξιον, υπέρ υγείας του άτυχου οσφυοπαθούς.

Αποχωρεί και ο μαυρούλης, κύριος, με τα θενκ γιου του, με τα να μας ξανάρθετε, λες ανάσταση, θα κάτσει η γυναίκα στον καναπέ, να βγάλει τα παπούτσια της, ρε αδερφέ.

Αμ δε. Ένα λεπτό αργότερα ξανά κουδούνι. Ο ηλικιωμένος διαχειριστής του 3ου ορόφου. Τι να πεις, μεγάλος άνθρωπος, είναι κι η Τζίνα ψυχάρα, δεν το ξέρει το όχι, λες κι εσύ, πόσο να αντέξει το γερόντι, 2 λεπτά υπόθεση. Έρχεται όμως ο καλόγερος και κάνει την έκπληξη απασχολώντας το κορίτσι για ένα γεμάτο 20λέπτο.

Μην τα πολυλογώ, φτάνει η ώρα να φύγει ο παππούς που ήρθε και κατσικώθηκε, λες ουφ, τελείωσε, ησυχάσαμε, νάτο πάλι το κουδούνι.

Στο άνοιγμα της πόρτας προβάλλει ο υδραυλικός. Ο οποίος, χωρίς να θέλω να σας ταράξω, είναι και νάνος.

Κάπου εκεί, καταλαβαίνεις ότι η ιστορία δεν θα τελειώσει αν δεν παρελάσει πρώτα όλο το τσίρκο.

Οπότε κλείνεις ήσυχα την τηλεόραση, μπαίνεις στο ebanking, πληρώνεις το ΦΠΑ, κάνεις κι ένα σταυρό και λες, πάλι καλά παιδιά, τζάμπα μας ήρθε.
Την καλημέρα μου.

Y.Γ. Η φωτό: Η Τζίνα (προ ΦΠΑ)

Υ.Γ. 2. Μουσική Υπόκρουσις: Jace Everett – Bad Things